In haar werk wordt Hemaseh een verhalenverteller. Ze gebruikt kleurrijke stoffen met prints en texturen om een persoonlijke, symbolische beeldtaal te creëren. Hierin worden verhalen van haar familie, herinneringen uit de kindertijd en tradities nauw verweven.  

Haar textielwerken voelen als poëtische puzzelstukken: fragmentarisch, intiem en vol betekenis. Ze vormen een brug tussen het Westen, waar ze woont, en het Midden-Oosten, waar haar wortels liggen. Door haar speelse manier van vertellen en verbeelden maakt ze persoonlijke situaties herkenbaar en universeel. 

​

In haar beeldtaal worden gevoelens en ervaringen tastbaar. De beelden lezen als dagboekfragmenten: soms direct, soms verhuld in lagen van decor en symboliek.

​

Met een scherp oog voor textiel, kleur en print, reflecteert ze op de maatschappij, op de schoonheid en het ongemak ervan. Ze verkent daarbij de grens tussen kunst en ambacht, tussen verfijning en overdaad. In rituelen zoals samen thee drinken of handwerken schuilt volgens haar een taal die iedereen kan begrijpen, ongeacht afkomst of achtergrond.