Acerca de

Lilia Scheerder is graficus, performance- en geluidskunstenaar, filmmaker, fotograaf, organisator en Drag King. Haar werk draait om het analoge, het zwart-witte, het

achterhaalde en het duistere.

 

Scheerder is diep geïnspireerd door stille film en analoge media, hetgeen als een rode draad door het werk heen loopt. ‘Verouderde’ media worden samen met moderne toepassingen gebruikt om nieuwe beelden te vormen. Gebouwen en interieurs spelen een belangrijke rol. De ideeën komen uit dromen en nachtmerries, die ze zich vaak tot in detail herinnert. Natuur, het innerlijke en het occulte hebben eveneens haar belangstelling. Natuurlijke structuren, de georganiseerde chaos die het universum samenhoudt. Al die zaken zijn een voedingsbodem voor haar interdisciplinaire werk: grafiek, tekeningen, installatie, film, fotografie en performance. 

 

De tentoonstelling ‘Schimmenrijk’ toont recent werk, gemaakt tijdens de pandemie. Een tijd van reflectie.

Zij voelde meer connectie met de natuur, hersenschimmen en phantomen dan met de medemens. Het vreemd-zijn, niet kunnen aarden in een onbekende mensenwereld kreeg in haar werk meer dan voorheen de nadruk.

 

Een tentoonstelling over man, vrouw en kind en al wat zich daartussen bevindt.
Over natuur, dromen en cinematografie. Het aardse en het innerlijke.

Over structuren in natuur en de aether die het verbindt. 

Over indrukken die een schim, een echo, achterlaten.

 

‘De schimmen volgen overal, projecteren zichzelf als op het witte doek in mijn geest.

Ze zijn echo’s van hen die reeds lang vertrokken zijn, van het ongrijpbare, onbevattelijke dat zich tussen hemel en aarde bevindt. 

Alle technieken en toepassingen maken deel uit van dezelfde wereld, waarin de tijd ontbreekt, afwezig is. Ik plaats mezelf en de bezoeker in het schimmenrijk tussen slapen en waken. Overal zijn structuren, gemaakt door mens of natuur. Ze komen tot mij via dromen, boeken of eindeloze wandelingen door het landschap, terwijl mijn lichaam door de modder ploegt. Alles wat ik tegenkom is bezield, geanimeerd, straalt iets uit dat ik wil overbrengen. Structuren woekeren verder in mijn hoofd en moeten vastgelegd worden.‘

 

De werken die te zien zijn op deze tentoonstelling vertellen verhalen. De Waterdrager, die haar volger naar een nieuwe wereld leidt, het kind, verloren in het bos, zoekend naar betekenis. Het instortende gebouw met een geheim achter iedere hoek. 

 

‘De schimmen uit mijn dromen verwijlen op mijn netvlies als zwart-witte schimmen uit een ver verleden op het witte doek. Dat verre verleden is zowel eindeloos ver weg als tastbaarder dan de persoon die naast me staat. De structuren komen tot mij van buitenaf, maar leven ook in mij.’

 

As above, so below

As within, so without.

Lilia Scheerder is a printmaker, performance- and sound- artist, filmmaker, photographer,

organizer and Drag King. Her work revolves around the analog, the black and white, the

obsolete and the dark.

 

Scheerder is deeply inspired by silent film and analogue media, which runs like a thread through the various works. 'Obsolete' media are used in combination with modern applications, forming new images. Buildings and interiors play an important role. The ideas come from dreams and nightmares, which she often remembers in great detail. Nature, the inner self and the occult also have her interest. Natural structures, the organized chaos that holds the universe together. All these things are a breeding ground for her interdisciplinary work: Graphic art, drawings, installation, film, photography and performance.

 

The exhibition 'Schimmenrijk' shows recent work, made during the pandemic. A time of reflection.

During this time she felt more of a connection with nature, chimeras and phantoms than with fellow human beings. Being strange, not being able to settle in an unfamiliar human world, was emphasized more than ever in the work.

 

An exhibition about man, woman and child and everything in between.

About nature, dreams and cinematography. The earthly and the inner world.

About structures in nature and the aether that connects it.

About impressions that leave a shadow, an echo.

 

‘The shadows are following everywhere, projecting themselves on the silver screen in my mind.

They are echoes of those long gone, of the elusive and incomprehensible that lies between the firmament and the earth.

All techniques and applications are part of the same world, in which time is missing, absent. I place myself and the visitor in a ‘Schimmenrijk’, the shadowy realm between sleeping and waking. There are structures everywhere, made by man or nature. They come to me through dreams, books or endless walks through the countryside as my body plows through the mud. Everything I encounter is spirited, animated and radiates something that I want to convey. Structures proliferate in my head and need to be recorded.'

 

The exhibited works tell stories. The Water Bearer, who leads her follower to a new world, the child, lost in the forest, searching for meaning. The collapsing building with a secret behind every corner.

 

‘The shadows from my dreams dwell on my retina like black and white shadows from a distant past on the silver screen. That past is both endlessly distant and more tangible than the person standing next to me. The structures come to me from the outside, but they also live in me.’

 

As above, so below

As within, so without.